Waltraud Schwienbacher

Klarze i Dorothei Egger bardzo to pasuje. Wiara Schwienbacher w możliwość stworzenia mieszkańcom Ultental perspektyw na przyszłość, zaowocowała w ich przypadku miejscem pracy. Jakieś cztery lata temu 71-latka założyła spółdzielnię socjalną „Lebenswertes Ulten” i włączyła w swoje działania Klarę i Dorotheę Egger.

Kobiety postanowiły zająć się przerabianiem wełny od górskich owiec z Ultentalu wybierając na swoją siedzibę Schmiedhof w St. Walburg. Manufakturę wełny, w której powstają kapcie, podkładki na stół, dywany, materace, sukienki i wiele innych nazwały „Bergauf” (Pod górę). Nazwa wyznacza obrany kierunek działania. „Powstała paląca potrzeba nowych miejsc pracy, w przeciwnym razie naszym wioskom groziło wymarcie”, mówi Klara Egger.

Amatorki rękodzieła z niedowierzaniem kręciły głowami nad pewną liczbą. Chodziło o 100 ton wełny, które według oficjalnych szacunków jest co roku wyrzucane w Południowym Tyrolu. W opinii kobiet to bardzo cenny surowiec. I jest on bardzo związany z doliną Ultental, podobnie jak one same. Jest ciepły, odporny, naturalny. „Wełna zawiera wodór, tlen, siarkę i wiele innych pierwiastków. Ten skład jest korzystny dla ciała. Ludzie otaczający się wełną stają się bardziej zrównoważeni, wyciszeni, komunikatywni”, mówi z przekonaniem Schwienbacher.

W Ultental wełna jest lekarstwen dla duszy. Chłopi przywożą ją teraz do manufaktury zamiast zwozić na śmieci. Klara i Dorothea codziennie przychodzą do sklepu, który jest też pracownią i stał się dla nich czymś w rodzaju drugiego domu. I nie są już same. Martina, lat 50, robi materace, Cornelia, lat 30, zajmuje się sprawami administracyjnymi, Juliane, lat 20, włącza się w każdą konieczną pracę. Waltraud Schwienbacher pracuje dobrowolnie na rzecz Bergauf i często chętnie tu zagląda. Czym zajmowałyby się te kobiety, gdyby nie projekt „Bergauf”? Trudno sobie to wyobrazić.