Sas Rigais, Peitlerkofel i płaskowyż Gardenacia: park krajobrazowy Puez-Geisler należy do Dolomitów – światowego dziedzictwa UNESCO. Znajdują się w nim wszystkie typowe dla Dolomitów rodzaje skał, osadów i form powstałych w wyniku wietrzenia. Warstwy skalne opowiadają o historii na przestrzeni blisko 600 milionów lat.
Pasmo górskie Villnößer Geisler, ze słynnymi szczytami Sas Rigais czy La Furchëta, dominuje w północnej części parku razem z pasmem Aferer Geisler i charakterystycznym Pütia/Peitlerkofel. Pasmo Villnösser Geisler nazywane jest także Geislerspitzen, co wskazuje na ostre wierzchołki. Ale ich wygląd najbardziej obrazowo określa nazwa ladyńska „Odles”, co znaczy igły.
Między popękanymi szczytami panoszy się bujna roślinność łąk i górskich hal, takich jak Gampenalm i Pra de Pütia/Peitlerwiesen. Na południu parku mamy znaczący i potężny masyw Puez. Robi on niesamowite wrażenie ze względu na księżycowy krajobraz płaskowyżu Gardenacia, ale także na Puezkofel, Sassongher oraz Cirspitzen.
Krajobraz złagodzony jest łąkami i górskimi halami. Park krajobrazowy Puez-Geisler przez cały rok zaprasza miłośników przyrody i sportu, gwarantując możliwość zaspokojenia swojej pasji.
Wiele łąk w parku nadal jest koszonych. Rośnie tam rzadki gatunek storczyka – ciemnogłów wąskolistny. Ciemnopurpurowe kwiatki tego dzikiego storczyka pachną intensywnie wanilią. Goryczka kropkowana z żółtymi, ciemno nakrapianymi kwiatami w kształcie dzwonków także jest rarytasem na bogatych górskich łąkach, a spotkanie z zamieszkującymi park krajobrazowy Puez-Geisler kozicami to gratka dla przyrodników.
Tajemniczy świat flory i fauny czeka na rodziców z dziećmi w wieku od 7 do 12 lat, którzy wezmą udział w zabawowym programie edukacyjnym „Dolomiti Ranger”. W ramach programu młodzi „strażnicy” odbywają dwie atrakcyjne podróże w tygodniu, w towarzystwie specjalistów od przyrody, celem odkrycia jej tajemnic. Na koniec najpilniejsi tropiciele, którzy wzięli udział w obu tematycznych wyprawach, zostaną wyróżnieni medalem.
W masywie Puez znaleziono już 30 różnych rodzajów amonitów. Te skamieniałe skorupy wymarłych morskich głowonogów sprzed 65 milionów lat świadczą o bogactwie form życia w kredzie.
Dziękujemy bardzo! Sprawdź swoją pocztę e-mail, wysłaliśmy Ci potwierdzenie. Jeśli nie ma go w skrzynce odbiorczej, sprawdź folder spamu
