Bij het watten kunnen de gemoederen hoog oplopen. De kaarten worden zo hard op tafel gesmeten dat het zelfs zeer doet aan je ogen. Er wordt gelachen en gevloekt, geknipoogd, vingers geven geheime aanwijzingen door. Om te winnen heb je een flinke portie lef en een goed geheugen nodig. Voor een spelletje blind watten, de populairste variant in Zuid-Tirol, moet je goed kunnen observeren en snel kunnen reageren. Watten is een gezellig tijdverdrijf waar natuurlijk een glaasje bij hoort.

En dat je tegelijkertijd geestelijk fit blijft en op een speelse manier je krachten meet, is mooi meegenomen. De meningen lopen uiteen of het kaartspel oorspronkelijk uit Frankrijk of Italië komt. Hoe dan ook, net als het verwante maar minder bekende Perlaggen hoort een spelletje watten gewoon bij het dagelijkse leven – in de Zuid-Tiroolse huiskamer en in het café. En zoals elk café zijn eigen specialiteit en elk dal zijn eigen dialect heeft, zo heeft bijna elke plaats zijn eigen spelregels voor het watten. In de dorpen Tramin/Termeno en Kurtatsch/Cortaccia speelt men bijvoorbeeld tegen de wijzers van de klok in.