De nieuwe generatie Zuid-Tiroolse appeltelers

De appelboerin en haar dieren

Iris Steck snoeit bomen, oogst appels en rijdt met de tractor. In deze branche werken overwegend mannen, maar de jonge, gepassioneerde boerin moet er niet voor onderdoen. Integendeel, daardoor vindt ze haar werk nog leuker.

"Ik ben iemand die de natuur nodig heeft. Ik moet buiten zijn, met mijn handen kunnen werken. Ik zou me geen kantoorbaan kunnen voorstellen." Vastberaden, opgeruimd en toch heel rustig. Die indruk maakt Iris op ons als we haar een bezoekje brengen in haar boerderij in Partschins/Parcines.

Met een appel in haar hand...

...is Iris niet echt geboren, maar het scheelt niet veel. Ze heeft de boerderij overgenomen van haar moeder toen ze nog een jong meisje was, en ook haar grootvader kweekte al voornamelijk appels. Haar overgrootvader had nog wijnstokken, grasweiden, aardappelen en slechts een handvol appelbomen. Maar de tijden zijn veranderd en de landbouw staat voor nieuwe uitdagingen.

"In de vakanties was ik hier altijd te vinden. Ik hielp mee en heb alles kunnen leren wat ik nu moet weten." Ze heeft altijd interesse gehad voor de boerderij van haar moeder, ook toen ze klaar was met school. De familie heeft een hechte band. Wie kan, helpt mee op de boerderij. Dat is altijd zo geweest.

IDM Südtirol-Alto Adige/Michael Mair am Tinkhof

Nieuwe dingen uitproberen

Iris Steck behoort tot de jonge generatie appelboerinnen. Ze knutselt graag. Zo heeft ze samen met haar vader een groot insektenhotel gebouwd, dat naast de boerderij tussen de bomen staat. Tot de infrastructuur behoren ook een bijenschans, nestkastjes voor oorwurmen, vogelhuisjes en zitstangen voor grotere vogels deel.

Iris bestudeert goed hoe ze leven in haar weiland kan brengen. "Ik wil dat de nuttige insecten hier blijven en dat er nog meer komen. Met dit soort experimenten probeer ik uit wat goed is voor mijn bomen en de weide." Met hetzelfde doel scharrelen er loopeenden in de wei en lopen er schapen vrij rond. Overal hoor je gekwaak en geblaat. "Ze eten ongedierte, gras en allerlei andere dingen die ik liever niet heb. Het werkt. En ik vind het leuk om mijn dieren om me heen te hebben."

IDM/Südtiroler Apfelkonsortium/Anna Gruber

"Mei liabste Wies"

Met al haar initiatieven won Iris in 2019 zelfs de wedstrijd "Mei liabste Wies" (mijn liefste weide) van het Zuid-Tiroolse appelconsortium. Ze is er trots op en is er zelfs wat "beroemd" door geworden. In het dagelijkse leven gaat het echter niet om wedstrijden, maar om eenvoudige variëteiten, het juiste oogstvenster en goed weer. "Met de mannen heb ik als jonge boerin geen problemen", zegt Iris. "Misschien had ik het in het begin als jonge meid wat moeilijker, maar nu is dat zeker niet meer het geval."

De vruchten van het werk

Welk werk doe je het liefst doorheen het jaar?

Het oogsten van het fruit, zonder twijfel. Want dan zie je eindelijk het resultaat van al je werk gedurende het jaar. Het is best stressvol en vermoeiend, maar wel een heel mooie tijd. Omdat je dan eindelijk de vruchten van je werk kunt plukken. En dat mag je letterlijk nemen.

Hoe kunnen appels het best bewaard worden?

In een fruitschaal zien appels er mooi uit, maar je kunt ze er niet lang in bewaren. Ze houden van een koele ruimte en blijven het liefst onder elkaar. Daarmee bedoel ik: bewaar ze niet naast ander fruit. Hoe goed de appels bewaard kunnen worden, hangt ook af van het weer tijdens de oogst.

Tekst: Karin Heinisch
Foto's: Anna Gruber