Philipp Thoma heeft een opleiding als timmerman en verkoper. Nu hoedt hij kippen op de steile Nördersberg. Terug naar de stad? Nooit.
Philipp is opgegroeid in Prad/Prato in het dal. Dat hij ooit terecht zou komen op een eenzame boerderij hoog boven Tschengls en het dal Obervinschgau, had hij ook niet gedacht.
Philipp en zijn vrouw Alexandra wilden na vele jaren in de stad eindelijk op een boerderij wonen. Eenzaam en ver weg van alles.Ze lieten hun oude leven achter zich: hun banen in de biowinkel, hun vakanties, hun vrije tijd. Velen verklaarden hen voor gek. Philipp kocht een oude, vermolmde boerderij met steile weiden, een ondoordringbaar bos en nauwelijks zon in de winter. Het duo vond het geweldig. Zoontje Josef genoot van de vrijheid en voelde zich er meteen thuis.
Op je eigen grond staan, uitkijken over de vallei, de besneeuwde bergtoppen rondom bewonderen. Aan de drukte van het dal denken, maar alleen stilte horen. Absolute stilte. "Dat vond ik het fijnst. Die stilte, de vrijheid en de mogelijkheid om te doen en te laten wat je wilt."
De twee carrièreswitchers wisten al vroeg dat ze van hun boerderij wilden leven. Ze hadden een goede bron van inkomsten nodig, een idee. Philipp deed onderzoek, volgde les en begon er toen gewoon aan: hij kocht 300 kippen voor de boerderij en later nog eens 300. Ze wilden bio-eieren van gelukkige kippen verkopen.
Alle begin is moeilijk. Zo was het ook bij hen. Maar nu, zes jaar later, zijn de eieren van boerderij Psegghof in bijna heel Zuid-Tirol te koop en komen ze in vele hotels op tafel. Het duurde niet lang voordat Philipp een coöperatie oprichtte met twee naburige boerderijen. Hijzelf is verantwoordelijk voor de verpakking, de marketing en de leveringen. "Iets waar vele boeren een broertje dood aan hebben", zegt Philipp.
Je ziet dat Philipp en Alexandra een hart hebben voor duurzaamheid en circulaire economie. Het welzijn van de dieren en de natuur vormen de basis van hun werk. Op het erf dartelen kleine lammetjes rond de grote nieuwe pup die op het terras ligt. Wolvarkens, loopeenden, katten, schapen en kippen: het is één grote familie.
"Wij houden alleen combikippen en ons ras moet een zekere weerstand hebben. Er zijn hier haviken en vossen in de buurt, dus we hebben alerte kippen nodig", vertelt Philipp in de stal.
En hoe heb jij je eitje het liefst?
Ik lust graag zachtgekookte eieren. Kleur, romigheid, smaak: de verschillen zijn groot. Soms doen we hier thuis een blindproeverij. Mijn vrouw vindt eieren het lekkerst in haar zelfgemaakte advocaat. Ze zegt dat een glaasje haar weer oppept na een dag hard werken. De boeren van vroeger wisten dat ook al.
Hoe weet je of een ei vers is?
Een vers ei zinkt naar de bodem als je het in water dompelt. Een ouder ei staat rechtop in het water omdat er meer lucht in zit. Ook als je een hardgekookt ei pelt, merk je of het vers is. Verse eieren laten zich moeilijk pellen, of je ze nu onder koud water laat schrikken of niet.
Tekst: Karin Heinisch
Foto's: Armin Huber
Hartelijk dank! Controleer je e-mails, we hebben je een bevestiging gestuurd. Als deze niet in je inbox staat, controleer dan je spamfolder.
