Harald Gasser

De Zuid-Tiroolse boerenbond is blij met de frisse wind die door de landbouwsector waait en ondersteunt de ontwikkeling. "Wij hebben intelligente, vindingrijke boeren," zegt Ulrich Höllrigl, vicedirecteur van de Zuid-Tiroolse boerenbond, tevreden. De boerenbond maakt de bergboeren al jaren warm om meer bijverdiensten uit hun boerderij te halen. Vooral het model van vakantie op de boerderij is veelbelovend. Daarnaast kunnen boeren ook hun eigen producten op hun boerderij verwerken of experimenteren met niet-alledaagse variëteiten groente, kruiden, bessen en sinds kort ook granen. Vorig jaar heeft de boerenbond een innovatieloket opgericht waar de boeren advies kunnen vragen. In samenwerking met de Zuid-Tiroolse onderzoeksinstituten Laimburg en TIS worden nieuwe teeltmogelijkheden en bedrijfsactiviteiten bestudeerd.

Zijn ouders geven hem raad vanuit hun ervaring. "Je moet sproeien", zegt zijn vader. "Je moet gieten", zegt zijn moeder. Harald doet geen van beide. Hij wil zelf ontdekken welke de beste methode is. Hij is  ervan overtuigd dat als je jonge planten weinig water geeft, ze diepere wortels vormen om waardevolle mineralen uit de grond te halen. Hij vindt ook dat onbespoten groente beter smaakt omdat er geen bittere chemische stoffen in zitten. Tegenwoordig heeft Harald Gasser 3.000 vierkante meter land waarop hij 400 veelal vergeten groentesoorten teelt. "Bij sommige variëteiten heeft het zeven jaar geduurd voordat ik ze voor de eerste keer kon oogsten."

Hij wil in de eerste plaats experimenteren. Wie uiteindelijk de groente koopt, vond Gasser in het begin niet zo belangrijk.

Maar Ulrich Höllrigl van de boerenbond benadrukt: boeren moeten tegenwoordig ook aan marketing doen. Dat is bij velen een teer punt. Boeren zijn geen geboren ondernemers. "Gelukkig hebben we in Zuid-Tirol een goed coöperatief stelsel", zegt Höllrigl. Het heeft toch geen zin dat elke boer met twee kolen heel Zuid-Tirol rondtoert. Toch proberen steeds meer boeren hun klanten persoonlijk te ontmoeten. Ze bieden hun seizoensproducten aan op boerenmarkten of verkopen ze rechtstreeks op de boerderij. Höllrigl: "De boeren investeren veel moeite en tijd om hun producten zelf te verkopen op de markt of in hun boerderijwinkel, maar ze zijn tevreden met het resultaat." De boeren raken daarmee een zwakke plek bij de mensen. Ze kopen graag lokale producten. Op voorwaarde dat ze betaalbaar zijn en er aantrekkelijk uitzien.

Het zijn vooral de kleine bergboeren die op zoek zijn naar nieuwe teelt- en afzetmogelijkheden. En de jonge boeren. Een boerderij brengt niet meer genoeg op om meerdere generaties te voeden. Vele boerenzonen en -dochters leren een ander vak of gaan studeren. Als ze dan later als erfgenaam terugkeren naar de boerderij, willen ze de zaken anders aanpakken. Höllrigl: "Ze denken na hoe ze als boer een fatsoenlijke levensstandaard kunnen bereiken."

Anders zijn. Harald Gasser heeft er zijn levensfilosofie van gemaakt. Hij was lang maatschappelijk werker in een school. Het laatste waar hij aan dacht, was boer worden. Nu doet hij het allebei: hij teelt planten die anders mogen zijn. De moestuin van boerderij Aspingerhof ziet eruit als een veld vol onkruid. Gasser is een voorstander van mengteelt. Hij heeft er lang mee geëxperimenteerd welke planten goed gedijen naast elkaar. "Planten ruziën net als mensen", zegt hij. Hij klinkt berustend. Vroeger was dat anders.

Ooit, toen het slecht ging met de Aspingerhof en Harald Gasser zijn groente niet verkocht kreeg, bestelde Herbert Hintner bij hem in één keer 150 kilo tomaten en een heleboel andere groente. "Wat heb je met al die tomaten gedaan?", vroeg Harald Gasser hem op een dag. "Weggegooid", antwoordde de kok. "Anders had jij het opgegeven." Harald Gasser laat zijn aanstekelijke lach horen. Ja, dat is zo. Vast en zeker.